Irz düşümü

ben uzaylı sanmıştım ama aslında melekmiş. işte ne bileyim kanatları var falan bildiğin.kurtardıgım andan itibaren hep çok sevdi beni bende çok alıştım.geceleri uyurken kafamı kaldırıp hep baktım ona beklemediğim anda uçup gitmesin diye.diye li cümleler kuruyorsam ben ya aşığımdır ya mutsuzumdur,orası kesin.Ruh halimin en baside indirgenmiş haliyle yaşamak ,bir adım sonra kuracağım cümlenin ne oldugunu bilmemek."burada birşeyler eksik".çok düşündüğüm zaman kendimi kaybediyorum.aslında kendimi adıyorum ya da başka hiçbirşey umrumda olmuyor.bu yüzden kaybediyorum.ya oynuyorum,ya da boğarak kaçmasını bekliyorum.
herneyse bu sabah gitmiş haberim yok.şimdi farkettim.belki de annem atmıştır camdan.böcek de olsa çok alışmıştım,türünü de google dan aratacaktım.Sahi daha ne oldugunu bilmeden bağlanmak işime geliyor.tanıdıkça büyüsü kaçıyor veya ben kaçıyorum.Her giden gibi bu böcek de birşeyler götürdü benden.dikkat ettiyseniz sadece bir önceki cümleye büyük harf ile başladım kimin umrunda.ince mesajlara,garip oyunlara tahammülüm olsaydı ben olmazdım.bilmeden ne diyeceğimi yazıp, arkasından ne hissettiğimi öğrenmiş oluyorum güzel olan o.